Oost-Brabant vraagt zich af waarom het gebied zo onevenredig hard wordt getroffen door allerlei crisissen, zoals nu Corona en al eerder Q-koorts. Mijn eerste reactie was direct: hoezo onevenredig?  Begin eens met alle neuzen te tellen, nee, niet alleen die van mensen ( en dat zijn er ook al heel wat) maar ook van alle dieren in dat gebied ( en dat zijn er onwaarschijnlijk, of zo u wilt: onevenredig veel). Zet dan dan eens af tegen het aantal beschikbare vierkante meters, voeg daarbij de gevolgen van een en ander voor de luchtkwaliteit, en een deel van het antwoord lijkt me al gevonden. Waarschijnlijk niet helemaal wetenschappelijk, maar toch. Bijna nergens is de veehouderij zo intensief als in dit deel van Brabant…..is daar misschien toch een les uit te trekken, bijvoorbeeld dat dat zijn grenzen kent, en dus niet alleen vanuit het perspectief van dierwelzijn maar dus ook gewoon volksgezondheid? Ik vind die vraag vanuit Brabant toch wel enigszins getuigen van perspectiefvernauwing.

Toch was die Brabantse kwestie niet de directe aanleiding om het daar over te hebben. Tot voor kort leek er soms in de journaals en talkshows maar één nieuwsitem te zijn: corona. Alsof de rest van de wereld niet meer bestond. En dat is een gevaarlijke gedachte, maar alles gaat wel gewoon door. Natuurlijk, het is een even begrijpelijke als problematische reflex: als er een crisis uitbreekt, gaat de blik naar binnen. Dat geldt overigens ook voor de politieke kant van de aanpak: de medische wereld heeft ongetwijfeld heel veel internationale contacten, juist nu, maar van een, zeg eens wat, Europese aanpak van de crisis is op geen enkele wijze sprake, met alle ergernissen van dien in de grensstreken.

Maar dat is nog niet eens waar ik aan dacht. De huidige crisis maakt de wereld verraderlijk klein en dat maakt slachtoffers. Was er destijds elke dag ook wel iets uit Syrie te melden, het land lijkt wel niet meer te bestaan. Maar de ellende daar gaat gewoon door en dus ook de stroom van vluchtelingen, asielzoekers. Maar de procedures werden stopgezet en mensen werden gedwongen in ongezonde aantallen opeengepakt te zitten in opvangcentra. Een en ander lijkt op zijn minst te schuren met onze opvattingen  van de rechtsstaat. Overal worden creatieve, technische oplossingen bedacht, waarom hier dan niet? Gemeenten, waaronder onze eigen hoofdstad Leeuwarden hadden zich notabene beschikbaar gesteld voor noodopvang. Maar de overheid lijkt aan perspectiefvernauwing te lijden. Wanneer gaat die blik naar buiten weer open? Dat mag niet te lang meer duren, want ook hier gaat het om kwetsbare mensen.

Harrie Strubbe

Facebook

Tweet