Vliegen van Oost naar West-Berlijn….. zong ooit Het Klein Orkest. Want vogels weten niet van grenzen en houden zich over het algemeen niet zo aan protocollen.

En dat was gisterenavond te zien: een lege Dam, of nee, alleen de vogels waren er nog: de befaamde duiven van de Dam. Duiven, vredessymbolen. Ze zaten er, ogenschijnlijk onverstoorbaar, af en toe vloog er een op, om een plekje in te nemen op het Nationaal Monument. Bijzonder….als je het wilde zien.

Maar voor het overige…..heel bijzonder, die lege Dam . Vervreemdend, zo zei de NOS-verslaggeefster. Misschien wel. Geen mensen, maar daarom niet minder verbondenheid. Al was het maar om al die blazers het hele land door, ook in onze dorpen. Hier in Wommels stond een eenzame trompetist in de dakgoot van torenspits, 35 meter hoog. Ik heb geloof ik voor het eerst op 4 mei het Wilhelmus meegezongen…….. Nee, die verbondenheid was er misschien wel meer dan anders. Hoe graag we het ook anders gezien hadden.

En toen was er de koning. Ook dat was nog niet eerder vertoond, het staatshoofd als spreker bij de nationale dodenherdenking. En ook hij sprak van verbinding en wist die ook te maken. Waar anders nog wel eens het verwijt klinkt ( en soms terecht) dat het wat stijfjes en houterig lijkt, deze koning verraste mij. Door zijn houding, door hoe hij sprak en….door wat hij zei. En dan denk ik vooral aan de kritische noot die hij kraakte over zijn overgrootmoeder in London. Na de excuses van Rutte bij de laatste Auschwitzherdenking eind januari, nu een kritische kanttekening bij het soms toch te veel zwijgen en niet willen horen en zien van de regering in London, inclusief de toenmalige vorstin. Hij verraste mij, en velen met mij, denk ik. Het maakte het, niet alleen vanwege de omstandigheden, tot een bijzondere toespraak tijdens een bijzondere herdenking.

Nu is het 5 mei. Nee, geen festivals en feestelijkheden. Goed, voor wie wil, om vijf voor vijf met zijn allen “Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder”. Meezingen met Roxanne Hazes. Wij hebben besloten dat we de CD van Ramses Shaffy toch maar gewoon gaan opzetten. En we gaan luisteren naar die bijzondere stem met dat bijzondere lied. En nou ja, misschien een beetje meezingen, maar niet te hard, dat doe je niet bij Shaffy.

Iedereen, ondanks alles, een mooie bevrijdingsdag gewenst!

Harrie Sttrubbe

Facebook

Tweet