Ademruimte of een route in het onbekende?
Gisterenavond was het dan zover: de persconferentie waar door heel veel mens halsreikend naar was uitgekeken. En ja, we kunnen binnenkort weer bij de kapper terecht, zodra zij hun wachtlijsten hebben weggewerkt. Eindelijk een routeboekje met het oog op versoepeling van coronamaatregelen. Noem het maar stippen aan de horizon, al staan die voor een aantal bedrijfstakken tot hun teleurstelling nog wel heel ver weg. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de keuzes ook niet altijd helemaal begrijp en me tegelijk na alle terughoudendheid ook verbaas over de voortvarendheid waarmee dingen nu los kunnen gaan. Maar daar wil ik het nu verder niet over hebben.
Er komt ruimte, ook voor ons als kerken weer, al zullen we nog zien wat het beleid vanuit de landelijke/provinciale kerkvergaderingen gaat worden. Maar hielden we eerst rekening met september, er lijkt nu toch eerder iets mogelijk en we zullen ons daar binnenkort ook op gaan beraden als plaatselijke gemeente.
Ook musea en theaters mogen de deuren weer opendoen, zij het met beperkingen die de haalbaarheid daarvan weer onder druk zetten. Maar tot die tijd dus nog even niet. En daarom deze keer, ik kondigde het gisteren al aan, een bijdrage van mijn dochter Rozemarijn, om ook in de komende tijd nog iets aan cultuur op te kunnen snuiven. Ik heb in mijn columns meerdere keren op het belang van cultuur gewezen, maar niet minder ook op de kwetsbaarheid. Het is een sector waarin heel veel mensen werkzaam zijn, waar nog meer mensen plezier en vreugde aan ontlenen en die behoorlijk in de knel is gekomen.
Maar om dus toch iets vanuit de eigen provincie mee te kunnen maken, verwijs ik deze keer graag naar de bijgevoegde link. <<KLIK HIER>>voor bijdrage Rozemarijn. Veel plezier ermee!
Harrie Strubbe