Het EK-voetbal nadert zijn climax. Zonder Nederland. De veelverdieners van Oranje vlogen er tegen de Tsjechen uit. Wel zo rustig overigens. Geen hysterische oranje-reclames meer op TV, geen overspannen toestanden. Een beetje beschamend was het natuurlijk wel. Maar goed, ik hoef mijn vrije tijd niet meer te verdelen tussen het voetbal en de Tour, al blijft het vervelend dat de Avondetappe op voetbaldagen irritant laat is en Vive le Velo bij de zuiderburen helemaal het onderspit heeft moeten delven, zo lijkt het. 

Toch bracht dat voetbal, in combinatie met de jeugdherinneringen van wijlen Martin Brill, die ik momenteel lees, ook bij mij herinneringen boven. In mijn jeugdjaren in Vinkeveen woonden wij naast de pastorie. Mijn moeder was beheerder van het gebouw van de kerk en dat zat allemaal op een kluitje. Onze buurman, predikant van deze Gereformeerde Bondsgemeente, had geen TV ( zoiets leek niet gepast en de EO bestond nog niet!) Maar de goede man was wel een groot liefhebber van voetballen. En dus was hij een regelmatige gast, want wij waren al zo afvallig dat we een TV hadden, waarbij hij op de punt van zijn stoel gezeten, het spel met passie volgde. “Dit is helemaal niet goed voor mijn hart”, zo liet hij ons dan wel weten.  

Op de een of andere manier maakte dat toch indruk op mij. Die man op de preekstoel, met zijn doorwrochte en voor mij onbegrijpelijke preken, bleek toch gewoon een mens van vlees en bloed en vooral emoties te zijn. Die kwamen overigens ook op andere momenten wel eens aan het licht, als de mannnenbroeders van de kerkenraad hem in de het nauw brachten omdat het altijd nog wel wat stijler orthodox kan. Dan kwam hij even stoom afblazen bij mijn vader. 

ds.K.sr. …..want ja zijn zoon werd ook dominee en diens dochter vervolgens ook. Die laatste trof ik vorig jaar voor het eerst bij een symposium. Net als haar grootvader ging ze in het zwart  gekleed, maar het was wel een strakke spijkerbroek, kekke laarsjes en een leren jasje. Andere tijden….maar toen ik haar over mijn herinneringen aan haar grootvader vertelde vond ze dat een mooi verhaal om zo te horen ( naast nog een paar interessante herinneringen aan haar eigen vader).  

Het EK=voetbal, daar begon ik bij. En toen kwam ik uit bij een dominee uit mijn jeugdjaren. Misschien was hij als mens, als persoonlijkheid wel de eerste die toch iets van een zaadje in mij gezaaid heb. En dat is toch een aardige gedachte, ondanks de uitschakeling van het Nederlands elftal. 

Harrie Strubbe 

Facebook

Tweet