Eindeloze rijen vrachtwagens, kilometer na kilometer, langs de snelweg van London naar Dover, een vliegveld vol, overvolle parkeerterreinen. Allemaal mannen en vrouwen die in enkele dagen terug in hun wagen zijn gestapt in de veronderstelling en anders in elk geval in de hoop dat zij thuis zouden zijn met Kerst, waar dan ook in Europa.

De werkelijkheid is anders. Hoewel er wat beweging in begint te komen, voor de grote meerderheid van de truckers wordt het Kerst in de cabine. En de eerste opstootjes worden al gemeld. Logisch, denk je dan. De oplopende frustratie gaat hand in hand met het in de meeste gevallen ontbreken van basale voorzieningen zoals sanitair en eten. Zo stel je je Kerst niet voor. Zeker, eenzaam zullen ze niet zijn, want ze zijn met velen…..maar toch.

Hoe zou dat gaan morgenavond, heb ik zitten denken. Kerstavond. Zal er ergens uit zo’n vrachtwagencabine in de loop van de avond in wat voor europese taal een lied als “Stille nacht” klinken, dat dan voorzichtig wordt overgenomen en zo als een lopend kerstvuur langs die files gaat?

Het zou niet voor de eerste keer in de geschiedenis zijn. Misschien kent het verhaal van de ‘kleine vrede in de Grote Oorlog’ wel. Kerst 1914. De loopgraven in Noord-Frankrijk van een oorlog waar iedereen van dacht toen die begon dat hij voor de Kerst al lang zou zijn afgelopen. Niets bleek minder waar. Maar ergens in die loopgraven gebeurde iets wonderlijks. Naar verluid begon het aan Duitse kant: soldaten plaatsen her en der een paar kleine kerstboompjes op de rand van  hun loopgraaf en voorzichtig klonken de eerste tonen van “Stiile nacht” . Na enige aarzeling – was dit een valsstrik?-  werd het lied overgenomen door de Britten in hun loopgraven. Het begin van een van de wonderlijkste bestanden in oorlogstijd: soldaten die uit hun loopgraven kwamen, elkaar goede kerst toewensten en kleinigheden als kerstcadeau uitwisselden. In de dagen daarna werden er her en der voetbalwedstrijden georganiseerd. Totdat de legerleiding , op veilige afstand, besloot dat er een einde moest komen aan dit bestand ( ze begrepen overigens ook dat om die reden de regimenten zo snel mogelijk vervangen moesten worden door nieuwe troepen die geen deel hadden gehad aan deze ‘kleine vrede’

Maar het begon allemaal met dat “Stille nacht”. Het mag dan niet mijn favoriete kerstnummer zijn, dit verhaal blijf ik hartverwarmend vinden: de kracht van het lied.

Zal het morgenavond langs de snelweg richting Dover nog eens gebeuren. Of zijn we daarvoor in Europa inmiddels tezeer geseculariseerd? We zullen het zien. Het zou met alle Brexit-ellende straks bij diezelfde haven, een weldadig moment kunnen zijn. Alleen, wie zet als eerste in ?

Harrie Strubbe

Facebook

Tweet