Column

Patience, patient!

Misschien herinnert u het zich ook nog wel wat, van het allereerste begin van de pandemie: die eerste lockdown. Veel ongemak, maar tegelijk kwam er ook iets van onthaasting, je werd even stilgezet en dat was zeker niet alleen maar vervelend. Maar dat is inmiddels lang geleden en we kunnen niet wachten totdat het leven weer zijn normale gang kan gang. De bekende gehaaste noodgang, schiet het dan door je gedachten. Met een alsmaar oplopend ongeduld kijken we uit naar het moment dat deze crisis is ‘opgelost’. Een houding die mede gevoed wordt door onze eigen overheid, die dan weer te snel versoepelt, dan weer te lang wacht en ons in elk geval een ‘snelle’ uitweg voorspiegelt ( nog even, we vaccineren ons er wel uit). En dat ik zeg niet zo, voor alle duidelijkheid, omdat ik het beter zou weten.

Maar toch. Onszelf de coronacrisis uitvaccineren is een wat beperkte kijk op het verhaal. Natuurlijk, we willen allemaal, ik ook, naar een weer wat normaler leven. Maar een van de vragen die deze tijd ons wel stelt ( althans dat hoop ik) is die naar wat normaal eigenlijk is.

Is vijf keer per jaar even naar de warmte vliegen, even citytrippen, skievakantie en ga zo maar even door, is dat normaal? Voor velen wel, zo lijkt het en ik ben de laatste om te zeggen dat vakantie niet goed zou zijn voor ons  mentale en fysieke welzijn. Maar kan het misschien ook want minder, of anders gezegd: wat vaker dichterbij? Hoe verrassend is het dan om de CEO van touroperator Sunweb een pleidooi te horen houden bij Op1 om minder vliegvakanties te  doen. We hebben inmiddels wel gezien wat al die reisbewegingen teweeg kunnen brengen en dan hebben we nog niet eens over de ecologische voetprint.

Wat is normaal? Vooral allemaal maar kunnen doen waar we zin in hebben? Lekker doorgaan met consumeren? Is dat onze vrijheid?

Dat stemt tot nadenken. En ook dat vraagt om lange adem. In het begin van de pandemie zag je dat mensen bewuster gingen consumeren. Een organisatie als De Streekboer, waar ik zijdelings bij betrokken ben,  zag dat direct terug in het aantal klanten dat fors steeg. Maar dat elan is op heel veel fronten al weer weggezakt: we willen terug naar het oude normaal. En dat verklaart veel van ons, begrijpelijke, ongeduld.

Geduld, een klassiek christelijke deugd, patientia. Betekenis: het dulden van een ongunstig lot, je daardoor niet laten overspoelen. Een deugd die rijmde met Gods geduld met de mens en de wereld.

We herkennen het woord nog in ons woord ‘patient’ en natuurlijk in het engelse ‘patience’   ( overigens ook de naam van een solokaartspelletje om rust en geduld te oefenen).

Maar goed, we lijken nu vooral met een ‘patient zonder patience’ te maken te hebben en dan heb ik het dus niet over de mensen in het ziekenhuis. Dan heb ik over mensen die toch gewoon maar hun gang gaan ( want ja, gevaccineerd, wie maakt me wat!?), die onnodig shoppen in het buitenland ( want ja, je wilt er wel eens uit)  en ga zo maar door. Maar daar komen we er niet mee. We vaccineren ons niet alleen uit dit verhaal, we gedragen ons er niet minder uit ( of dus niet) . Een gedrag dat met verantwoordelijkheidszin te maken heeft en dus met….geduld. Het zal allemaal nog wel even duren en in de tussentijd zullen we het als volk met elkaar moeten uithouden en dus….geduld oefenen. Geduld met elkaar. Misschien moet dat maar bij de basisregels worden opgenomen…….

Harrie Strubbe

Facebook

Tweet